Omdat de wezenlijke Liefde dwars door al je afweermechanismen heen breekt is ze altijd bedreigend. Niets kan Liefde afweren. De Liefde van de leermeester voor de mensen die hem of haar benaderen met vragen over zelfrealisatie is totaal anders dan de liefde die je voelt voor je geliefde of voor je kinderen of vrienden. De […]
Wat ik hier eigenlijk zeg is: hier is het BewustZijn plus het gevoel wat een zittend lichaam geeft, vertaald als “ik zit” of het BewustZijn plus het staande lichaam, vertaald als “ik sta” enz. Ik kan ook zeggen: er is Waarnemen, en daarbinnen verschijnt spontaan een zittend of een staand lichamelijk object. Dat betekent hetzelfde. […]
Ook al is dat schouwen niet persoonlijk, daarom is het nog niet kil en afstandelijk! Dat wordt vaak gedacht. Als ik in de spiegel kijk, kijk ik ook niet naar mijzelf met een kille en afstandelijke blik. Ik kijk immers naar mijzelf. En van wie hou ik het meeste? Mijn ware natuur is enkel maar […]
De oude gewoontes om je te identificeren met lichaam, denken en voelen zullen herhaaldelijk de kop opsteken. Als het goed is, leveren die geen onoverkomelijke moeilijkheden meer op, ze zullen oplossen in het heldere Zien. Uiteindelijk verdwijnen deze oude gewoontes helemaal. Dan is het zwaartepunt voorgoed verlegd van lichaam- denken en voelen naar BewustZijn. Nu […]
Ik hoef maar een paar woorden te noemen, zoals fiets, oma, vakantie, lamp, paard, krant, enz…en direct zie ik een plaatje opdoemen, een beeld bij het desbetreffende woord. Maar dat beeld bestaat in werkelijkheid uit een eindeloos aantal aan en uit springende flitsje van elektromagnetische energie. Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment […]
Geloof nooit dat je toch wel een beetje ‘speciaal’ bent, wie zou er speciaal moeten zijn? Er is nergens een ‘speciaal iemand’ te vinden. De ‘persoon’ is een volslagen fantoom, een reflectie die gekend wordt door een spiegelend universum dat Bewust is. Je bent geen lichaam! Je bent Bewustzijn! Je bent dat waar alle ‘special […]
Een dood lichaam is altijd een object in het gewaarzijn van een ander, van degene die leeft. Maar wie of wat is die ander? Die ander is ook een reflectie van het BewustZijn en via dat instrument is er een plaatje verschenen van een dood lichaam. Het BewustZijn is nooit geboren en kan nooit sterven. […]
Als je ontwaakt uit de dromen van de nacht, erken je direct dat het dromen waren. Je aanvaardt de droom als een spel der gedachten. Deze dromen waren niet bestaand als reële gebeurtenissen. Er is niets echt gebeurd, maar tijdens het dromen, onderging je alles wel als de werkelijkheid, waar of niet? Misschien droom je […]
Toen ik dus écht goed begon op te letten zag ik dat ik voortdurend aan het vergelijken en aan het beoordelen was, of ik het er wel of niet mee eens was. Als ik het helemaal niet eens was met wat er gezegd werd, was ik alvast bezig met het formuleren van wat ik er […]
Als je zegt “ik ben de denker,” ontstaat het gevoel van de persoon. Je voelt je de eigenaar van je gedachten. Daarmee word je meteen verantwoordelijk voor wat je zoal denkt. “Als je daaraan denkt dan… nee, dat mag niet!.. Nee, dat durf je aan niemand te vertellen!” Daar moet je toch niet aan denken! […]