Verslaving kan uiteindelijk ontstaan door een herhaaldelijk terugkerend gevoel van ongenoegen. De lichamelijke sensaties die we bijvoorbeeld hebben leren benoemen als leegte, spanning, eenzaamheid, angst, onvervulde behoeftes, gebrek, zinloosheid enz. zijn onaangenaam omdat ze aan een verhaal vastzitten waarbij je hebt ervaren dat je wezenlijke liefdes-aard gruwelijk werd ontkend.

Er is geen schuld. Want het lichaam is leeg, onbemand, volslagen onschuldig.

Heb je wel eens een serene rust of ruimte gevoeld als je een feit hebt erkend en er dus sprake is van overgave?

Wanneer anderen bezwaar tegen je gemanifesteerde Zijn hebben kan je dat gerust naast je neerleggen. Alles wat nodig is. is dat je van jezelf mag zijn zoals je bent.