Artikelen door Frank Los

Het ego bestond kennelijk alleen in aanwezigheid van anderen

BewustZijn heeft het denkbeeld van het universum met alles erop en eraan tot leven geroepen vanwege de vreugde dat zo’n denkbeeldig spel geeft. Jij vindt het toch ook heerlijk om te zitten fantaseren. Jij vindt het toch ook leuk om in je eigen dagdroom te leven af en toe? Wat in het klein bestaat, bestaat […]

De zelfrealisatie. Self-realisation

Zelfrealisatie komt vanzelf als je er de voorwaarden voor schept. Ook weer zo’n kreet! BewustZijn laat de identificatie met de desbetreffende menselijke vorm wat vieren, dat is het, er is niemand die een voorwaarde kan scheppen. Alleen BewustZijn is. Voorwaarden gebeuren gewoon, als het tijd is. Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek jij ook iets?” – […]

Spijt hebben over het verleden is dus ook volkomen zinloos

Ik dacht vroeger dat de dingen ook bestonden, als ik er niet aan dacht of ze niet kon zien of aanraken. Ik kon het me gewoon niet voorstellen dat iets pas echt bestond, als het mijn levende zintuiglijke ervaring was. Iets was pas wérkelijk tenzij ik in de waargenomen situatie tot een direct handelen kon […]

Leed wordt veroorzaakt door het geheugen

Ik heb ontdekt dat precies op de splitsing tussen het verleden en de toekomst de feiten opdoemen, en feiten hebben nog nooit een probleem veroorzaakt. De persoon heeft altijd een mening over de feiten. De persoon is er voor of er tegen. Maar op de splitsing die in wezen de tijdloosheid is, is de persoon […]

Je weet niet hoe laat het is, want je leeft vanuit het tijdloze. You don’t know what time it is because you live from timelessness

De situaties waarin je terecht komt, zijn allemaal veranderlijk. Alle gebeurtenissen gaan voorbij. Het enige wat onveranderlijk is, is je gevoel erbij tegenwoordig te zijn. Dat blijft hetzelfde, dat gaat nooit voorbij zolang het lichaam er is. Tijd heeft niets te maken met dat gevoel van Tegenwoordigheid. Tijdsbesef is net als het ruimtebesef aan het […]

BewustZijn is niet dood, maar het lichaam is dood

Wanneer ik de metafoor van het spelende kind weer even aanhaal dan zou ik kunnen zeggen dat tijdens de diepe slaap het kind even niet met de pop speelde. Het stelde zichzelf even niets voor. Later zal het kind dezelfde pop opnieuw oppakken en het spel voortzetten. Ik zet de computer tegenwoordig ‘s nachts in […]

De “ontwaakte” is een wekker

Het is zó simpel. Als ik deze regel lééf ben ik weer als het oorspronkelijke kind. De zelfrealisatie heeft iets heel letterlijks. Zoals: als het niet in mijn onmiddellijke tegenwoordigheid plaatsvindt hier en nu en ik het niet kan aanraken, bestaat het niet als feit. Alles wat buiten deze regel valt is een projectie die […]