Tijdens concentratie is er geen ik-besef

Wanneer ik geconcentreerd ben, is mijn aandacht toegespitst, vernauwd als het ware. Op zo’n moment bestaat er niet óók een “ik-besef ”. Dat is de reden dat ik me vaak geweldig goed voelde wanneer ik in situaties terecht kwam, waarbij ik soms grote risico’s nam. Mensen die gaan autoracen of bergbeklimmen maken dat ook mee. Omdat er bij direct gevaar voor het lichaam geen tijd bestaat om ergens over na te denken. Ook tijdens het beoefenen van de oosterse vechtsporten is er een niet aflatende aandacht nodig waarbinnen geen tijd overblijft om geïdentificeerd te zijn met het lichaam, de gedachten of de gevoelens. Alle noodzakelijke handelingen doen zichzelf.

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment 430

foto:  vhines200