Let op, dit is een hele andere truc van BewustZijn om zich omwille van het spel te verbergen achter de reflectie, achter de identificatie met het lichaam.
“Vroeger toen ik een baby was, had ik krullen, en die heb ik nu nog, hè mam?”
“Ja, schat en die zal je ook wel houden, want je grootvader had ook krullen.”
Als heel jong kind weet je gewoon niet dat je de vreugde zelf bent, want dat is je natuurlijke staat. Om te weten dat je vreugdevol en wezenlijk gelukkig bent moet je eerst ervaren wat het is om ongelukkig te zijn. Er is een contrastervaring voor nodig.
… Mijn moeder had daar moeite mee op speciale dagen zoals Kerstmis bijvoorbeeld.
“TRINGGGGGG.” de telefoon.
“Zeg, Joaniek, wat ga jij doen met kerstmis?”
“Wil je graag komen?”
“Ja, dat zou heel fijn zijn, maar komen er dan ook nog andere mensen?”
“Dat zou kunnen, dat weet ik niet van te voren.”
“Ja, maar het is toch een familiefeest, onder elkaar, die ene keer per jaar!”
“Misschien zijn er meer mensen die helemaal alleen zitten, ze zijn welkom.”
Taal is in wezen dualistisch. Het bijzondere van taal is dat het je verleidt tot het voor werkelijk houden van iets dat een volslagen illusie is. Tegelijkertijd is taal ook bij machte de beleving van deze illusie weer te niet te doen.
“Je ziet een bloem. Je ruikt het gras. Je hoort de vogels fluiten, je spitst je oren….” Hoe het woord de sensatie kan afbreken.
Tijdens de Satsang met Joanika vinden er dialogen plaats, in een vraag en antwoord setting. Het onderwerp draait telkens weer om de vraag. “Waarom ervaar ik afgescheidenheid en waarom verlang ik naar eenheid. Wat is mijn ware natuur. Wie ben ik? Wat heb ik allemaal aangenomen van anderen. Wat is werkelijk en wat is niet werkelijk”.
Bewustzijn is altijd in dialoog met zichzelf. Joanika maakt op speelse wijze zichtbaar hoe dat in elkaar steekt.
Wanneer je langer meeloopt en de terminologie niet meer verwarrend voor je is, dan wil je dieper op het zelfonderzoek ingaan. Je wilt zelfs dat het radicaal wordt. Vragen die ineens bij je kunnen opkomen en nog op het persoonlijke vlak liggen, daarvan wil je eigenlijk dat ze door de leraar direct de kop worden ingedrukt.
Op een bepaald moment kan het besef rijzen: “ik heb het aanhoudende gevoel dat er iets wezenlijks in mijn leven ontbreekt. Ik heb van alles bereikt, alle materiële verlangens zijn vervuld, dus daar ontbreekt het niet aan. Hoe kan dat nou?” Op dat moment sta je open voor een echt onderzoek en het verlangen naar het antwoord laat je niet meer los. Wat ook kan is dat je zoveel lijdt dat het niet meer houdbaar is, je alle helpende instanties al hebt afgelopen en het op niets is uitgelopen.
Helder interview met Joanika, door Rinus van Warven, over de vraag: “Wie ben ik nou eigenlijk?”. Dit interview is op 16 augustus 2015 uitgezonden bij NPO Radio 5, in het programma “De Lotusvijver”.
NB Op 17 januari 2016 vindt er een Masterclass Zelfrealisatie plaats in Zwolle, bestaande uit een drietal satsangs met Michiel Slegten, Rinus van Warven en Joanika.