Geloof nooit dat je toch wel een beetje ‘speciaal’ bent, wie zou er speciaal moeten zijn? Er is nergens een ‘speciaal iemand’ te vinden. De ‘persoon’ is een volslagen fantoom, een reflectie die gekend wordt door een spiegelend universum dat Bewust is. Je bent geen lichaam! Je bent Bewustzijn! Je bent dat waar alle ‘special […]
Een dood lichaam is altijd een object in het gewaarzijn van een ander, van degene die leeft. Maar wie of wat is die ander? Die ander is ook een reflectie van het BewustZijn en via dat instrument is er een plaatje verschenen van een dood lichaam. Het BewustZijn is nooit geboren en kan nooit sterven. […]
Als je ontwaakt uit de dromen van de nacht, erken je direct dat het dromen waren. Je aanvaardt de droom als een spel der gedachten. Deze dromen waren niet bestaand als reële gebeurtenissen. Er is niets echt gebeurd, maar tijdens het dromen, onderging je alles wel als de werkelijkheid, waar of niet? Misschien droom je […]
Toen ik dus écht goed begon op te letten zag ik dat ik voortdurend aan het vergelijken en aan het beoordelen was, of ik het er wel of niet mee eens was. Als ik het helemaal niet eens was met wat er gezegd werd, was ik alvast bezig met het formuleren van wat ik er […]
Als je zegt “ik ben de denker,” ontstaat het gevoel van de persoon. Je voelt je de eigenaar van je gedachten. Daarmee word je meteen verantwoordelijk voor wat je zoal denkt. “Als je daaraan denkt dan… nee, dat mag niet!.. Nee, dat durf je aan niemand te vertellen!” Daar moet je toch niet aan denken! […]
Ik weet dat er een groot taboe rust op gedachten die opeens verschijnen in je gewaarzijn. Stel je rijdt met je auto en op de stoep langs de weg loopt een oud mannetje. De gedachte “zal ik eens over dat mannetje rijden met de auto” verscheen zomaar uit het ‘niets’. Volgens de eigenschappen die je jezelf […]
Als ik niet wil dat ik als persoon telkens uit het gezicht verdwijn, dan zit er niks anders op. Dan móet ik wel constant allerlei plaatjes van mijzelf als persoon te zien krijgen. En dat kan alleen als er gedachten opkomen aan mijn verleden of aan mijn toekomst. Dát is het denken. Ik moet voortdurend […]
Ergens blijf je hartstikke bang en eenzaam. Je ervaart de vreugde van je ware natuur niet meer, die de Liefde zelf is. Iets ontbreekt. Het spelen is je afgenomen. Op school is vroeger al je creativiteit teloor gegaan, tenminste als je pech had. Je mocht de lucht niet meer geel kleuren. De lucht is blauw! […]
Het “ik-ben-hier-gevoel” is slechts een gedachte, net zoals die luchtbel in de snelle stroom, een tijdelijk verschijnseltje, niet verschillend van al die andere tijdelijke verschijnselen in de grenzeloze en tijdloze bewuste ruimtelijkheid die ik bén. Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment 505 foto: Radek Kucharski
BewustZijn is voor negenennegentig procent vereenzelvigd met elk afzonderlijk wezen dat zo’n ‘toverlantaarnachtig’ reflectievermogen heeft. BewustZijn doet alsof het dat hele kleine plekje is, dat ene lichaam met alles erop en eraan. Dat heerlijke ding, waarmee aan de ene kant zoveel plezier wordt beleefd en waarmee aan de andere kant veel ellende wordt doorstaan, waarmee je […]