Zonder taal kan het spel niet volledig gespeeld worden. Without language the game cannot be played to completion

Als heel klein kind leefde je nog als eenheid. Alles wat je zag was stomweg van jou. De hele wereld behoorde jou toe. Dat was zo vanzelfsprekend voor je dat je blijk gaf van de grootste verontwaardiging als er ook maar iets van je werd afgepakt. Als nieuweling in deze wereld was je nog niet zo doordrongen van het feit dat dingen blijkbaar los van elkaar bestaan. Pas op je tweede of derde jaar begon je daar achter te komen. Opeens, ontdekte je dat je moeder niet meer in de kamer was. Die ontdekking overviel je en plotseling ontstond er een besef dat je gescheiden bent van je moeder. Op het moment dat je haar niet meer kon zien bestond ze niet meer, dat was je ervaring, dood eng! Je schreeuwde het uit, je moeder was er niet meer! Als kind voelde je je nu onveilig, je werd per slot van rekening zomaar alleen gelaten. Je was nog niet bij machte om te bedenken dat ze weer terug kon komen. Voor elk jong kind is zo’n ervaring de geleefde werkelijkheid. Alleen de feiten tellen. Dat betekent dat iets wat niet wordt waargenomen niet bestaat. Je besefte ineens dat je gevoel van veiligheid kon afhangen van de aanwezigheid van je ouders en/of de welwillendheid van de omgeving. Het leven van een klein kindje speelt zich voornamelijk nog af rondom het lichaam en dat lichaam wil koestering, comfort, en veiligheid.

Zodra je kleutertijd aanbrak en de taal zijn intrede deed, leerde je daarom al aan politiek te doen. Zo klein als je was, ontdekte je al gauw dat als je dit deed ze je dan heel lief vonden, maar deed je dat, dan was de reactie van de omgeving bestraffend.

Dit hele mechanisme werd tot op de bodem door jou als klein kind uitgeprobeerd. Ja tegenover nee en nee tegenover ja. De ervaringen die dat opleverde, werden in het geheugen opgeslagen in verschillende laatjes. In één laatje werden al de herinneringen opgeslagen voor de opbouw van een psychisch geheugen, waaraan ik zal refereren als ‘de zwarte doos’. Daarin belandden toen (en nu ook nog) de emotioneel gekleurde ervaringen zoals herinneringen aan angsten, verlangens en genot. Het andere laatje bestaat uit herinneringen die te maken hebben met de praktische handelingen, het geleerde. Dat is het praktische geheugen. Elke cel in het lichaam heeft via het DNA daarnaast ook nog zijn eigen geheugen. Dat geheugen hoort bij de originele fabrieksinstellingen van het lichamelijk instrument.

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek jij ook iets?” – fragment 17

foto:  Rod Waddington

As a small child you still lived as Unity. Anything you saw was of course yours. The whole world belonged to you. This to you was so evident that you displayed the highest indignation if the slightest thing was taken away from you. Being a novice in this world you were not yet permeated by the fact that things evidently exist next to one another. Not until the second or third year did you begin to get wise to that. All of a sudden you noticed that your mother was no longer in the room. This discovery took you off guard and at once the notion arose that you were separated from your mother. The instant you could no longer see her she did not exist anymore. This was your experience; chilling really. You screamed it out. Your mother was no longer there. Being a child you felt unsafe now. After all, you were left alone just like that. You were not yet able to imagine that shewould come back again. To each young child an experience like this is lived reality. Only the facts counted. This means that what is not seen does not exist. You sensed at once that your feeling of safety depended on the presence of your parents and/or the benevolence of the environment. The life of a small child mainly enacts around the body, and that body wants cherishing, comfort and safety.

As soon as the toddler period got under way and language made its entry you learned to play politics. As small as you were you quickly discovered that if you did this you were considered very sweet whereas if you did that the reaction from your environment would be punitive.

This whole mechanism got thoroughly tested by you as a small child. yes versus no, and no versus yes. The experiences that this study gave became stored in the memory in different compartments. In one compartment all the recollections needed for the build up of a psychic memory were stored. I am going to refer to this compartment as the “Black Box”. It was in there that all the emotionally tinted experiences landed (and they still do) , like recollections of fear, desires and pleasures. Another compartment consists of recollections to do with the practical actions, the things you learned. This is the practical memory, as well as this each cell in the body has its own memory by means of the DNA. That memory belongs to the original set up of the bodily instrument.

From the book: “Consciousness” – fragment 17

photo:  Rod Waddington