Zoals mijn gedachten zijn, zo is óók mijn wereld.

Ben je ontwaakt zoals dat heet, dan is het geloof in de persoon doorzien. Een ontwaakte is van zijn geloof afgevallen. Dat is het enige. Daar is niets maar dan ook niets verhevens aan. Als je niet meer in het bestaan van de persoon gelooft, valt er ook niets meer te verdedigen of te “angsten”. Daardoor wijzigt zich precies dát gedrag in die menselijke vorm dat was gebaseerd op angst en verlangen, dat is alles! Het gedrag wat daarna overblijft is de authentieke geaardheid van de menselijke vorm. Ik zie de wereld nu als een vreugdevolle dans, waarin de tegendelen elkaar perfect aanvullen.

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment 358