Lichamen met gevoelige antennes, worden overstelpt met gedachteplaatjes

Mijn moeder was vaak teleurgesteld in mijn reacties op de plannen die ze maakte. Ik moest mij verheugen! Ik kon mij niet verheugen door naar een “plaatje” te gaan zitten kijken in mijn hoofd, dat geen werkelijkheid had. Ik was aanwezig op de plek waar ik stond. “Mam, als ik eenmaal op het strand bén, dan pas is het werkelijk”. “Ach… jij altijd!” Mijn moeder was altijd teleurgesteld, omdat de dingen niet waren zoals zij het zich had voorgesteld. Ik ben ook niet echt geworden wat ze zich had voorgesteld. Ik vond al het nodige steeds in het alledaagse. En toch “voelde” het niet! Nee, in het huidige moment kan ik ook alleen maar Zijn en dat “voelt” niet. Alles wat ik kan voelen, is en blijft een waargenomen object. Alleen van het Zijn kan géén object gemaakt worden.

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment 480

foto:  Sherif Salama