Ik kan het verleden niet ervaren en ook de toekomst niet

Het “nu” is het onveranderlijke waarin het veranderlijke zich voordoet. Het “nu” is het stilstaande waarin het voorbijtrekkende zich voordoet. Ik ontdekte dat ik altijd stilsta, ik blijf een onbeweeglijk centrum, hoe dan ook. De wereld beweegt langs mij heen, of ik nu loop of autorijd of in een vliegtuig zit, alles stroomt langs mij heen. “Nu” is niet zo’n helder woord vind ik zelf, want er wordt altijd het verleden en de toekomst aan verbonden, zo van gisteren of toen, nu of vandaag, en morgen of straks, terwijl het “nu” in werkelijkheid geheel op zichzelf staat. Eigenlijk zou ik er een nieuw woord voor moeten bedenken. Het nulpunt? Nee, ik kan het niet benoemen!

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment 557

foto:  Kowit Phothisan