Joanika over geheugen - boekfragment

Mijn geheugen laat iets bestaan dat er niet is, wat een truc!

Er zit vast en zeker ook een vertragingsmechanisme in mijn hersenen wat dienst doet als dát onderdeel van de hersenen wat ik het geheugen noem. Door dat ingenieuze vertragingsmechanisme lijkt het net of ik een echte drie dimensionale afbeelding zie in mijn verbeelding. Ik zie een afbeelding van een dier of een ding of van een landschap. Maar wát ik zie, is uitsluitend een projectie en dat beeld is daarmee volkomen illusoir. Net zoals een filmbeeld op een doek ook een projectie is. Mijn hersenen registreren als het ware een verkeerde indruk. Het lijkt net echt! En trouwens, al die mensen kunnen niet in dat kleine ronde koppetje dat ik “mijn hoofd” noem! Alles is een projectie want hoe kan de zon nou in mijn oog verschijnen, zoiets groots in zo iets kleins. Dan moet “ik” toch groter zijn dan dát wat er in verschijnt, dan kan dát wat gezien wordt toch niet iets anders zijn dan een projectie?”

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment 657

foto:  Tom Woodward