Op die vereenzelviging berust het hele spel der beperkingen. On the basis of this identification the whole play of limitations rests

BewustZijn is voor negenennegentig procent vereenzelvigd met elk afzonderlijk wezen dat zo’n ‘toverlantaarnachtig’ reflectievermogen heeft. BewustZijn doet alsof het dat hele kleine plekje is, dat ene lichaam met alles erop en eraan. Dat heerlijke ding, waarmee aan de ene kant zoveel plezier wordt beleefd en waarmee aan de andere kant veel ellende wordt doorstaan, waarmee je al je lief en leed deelt. Op die vereenzelviging berust het hele spel. Het spel van de beperkingen. Het is natuurlijk volkomen begrijpelijk dat je jezelf vanwege die beperking, (gezien vanuit BewustZijn dan) onvolledig voelt en met allerlei onbewuste minderwaardigheidscomplexen rondloopt. Je zoekt daar altijd compensatie voor want Bewustzijn, de essentie is, zo lijkt het althans, teruggebracht tot een persoonlijk ‘klein ik-plekje’ terwijl je eigenlijk het universele ‘ik ben overal en alles’ bent. Maar dat gevoel van imperfectie is wel de motor die de hele manifest in beweging houdt. De inherente scheppingskracht van het Absolute kan niet anders dan manifesteren. Vanuit het gemanifesteerde ontstaat een verlangen om de tijdelijke dualiteit weer op te heffen en tot eenheid terug te keren. Als het verlangen er eenmaal is, is het niet meer te stuiten, het blijft bestaan totdat de uiteindelijke vervulling verwerkelijkt is.

For 99 % consciousness is identified with each separate being that has such a “magic lantern like” reflection ability. Consciousness acts as if it is that very small spot, that one body with all the trimmings. That wonderful thing through which so much pleasure is experienced on the one hand and on the other hand so much misery is suffered , the body you share all your joys and sorrows with. On the basis of that identification the entire game is based; the play of limitations. It is of course perfectly understandable that, due to these limitations, you feel incomplete (seen from Consciousness) and walk about with all kinds of inferiority complexes you are sometimes not even aware of. You always search for compensation because Consciousness, the essence, seems to be reduced to a personal “small spot” , while actually you are the universal “I am everywhere and everything there is.” But that feeling of imperfection is the drive that keeps the whole universe turning. The inherent, creative power of the Absolute cannot but manifest itself. Out of the manifestations a desire arises to lift the temporary duality and return to Unity. Once the desire is there it cannot be stopped, it is present until final fulfilment is realised.