Lijden wordt veroorzaakt door je geheugen en je fantasie en nooit door de feiten.

Op het relatieve vlak is alle leven op aarde afhankelijk van de zon. Maar je kunt de zon toch niet de schuld geven van alles wat er gebeurt, zelfs al is zij de uiteindelijke oorzaak omdat ze leven schenkt? Want zonder zon is er geen leven mogelijk. Licht veroorzaakt de kleur van bloemen, maar het Licht zegt niet “alleen deze kleur en anders trek ik mijn Licht terug.” Het is er niet direct verantwoordelijk voor. Het maakt alle kleuren mogelijk, dat is alles! Zo ook zet je identificatie met je persoon een mechanisme in gang wat zichzelf voortaan in beweging houdt. Er bestaat geen goed en kwaad. In elke concrete situatie bestaat alleen het zichzelf zoekende evenwicht. Het noodzakelijke is de balans. Het te veel of te weinig is de disbalans. Het te veel is het geloof in de persoon, net één dingetje te veel. Valt dat geloof weg dan is alles weer in harmonie.