Ben ik verantwoordelijk voor mijn eigen gedachten, ja of nee?

Als er géén “iemanden” bestaan, wie praat er dan? Het is het BewustZijn zélf al “buiksprekende”. Het BewustZijn praat in zichzelf met zichzelf. Het houdt zichzelf gezelschap. Het doet net of het twee is. BewustZijn probeert een geheim voor zichzelf te bewaren bij wijze van spel. Uiteindelijk blijft alles wat er gezegd en gedacht wordt binnen de deur. Trouwens kan je de pop verantwoordelijk houden voor wat het kind de pop laat zeggen? Gelukkig kon ik dat geloof in de verantwoordelijkheid voor wat ik dacht hiermee meteen voorgoed van de tafel vegen. Er is Waarnemen en daarbinnen verscheen de gedachte “ik ben verantwoordelijk voor mijn denken”, deze gedachte reflecteerde in het licht wat ik bén. Ik hoefde alleen het feit maar op te merken, dat ik dáár het Waarnemen van ben.

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment 611

foto:  mark sebastian