Ben ik verantwoordelijk voor mijn eigen gedachten, ja of nee?

door

Gedurende het bestaan van mijn lichaam ervaar ik een onafgebroken stroom van gedachten en gevoelens die opkomen en weer oplossen. Ze komen en gaan als de golven van de zee die op de kust spoelen en vervolgens weer terugglijden in de zee. Soms beuken de golven op de kust. Een andere keer kabbelen ze als kleine golfjes heen en weer. Ik dacht, overigens helemaal ten onrechte, dat ik zélf via mijn bloedeigen hersenen deze gedachten dacht. Ik zou aan de ene kant bang kunnen worden voor mijn gedachten. Maar ik zou net zo goed ook trots kunnen worden op wat ik allemaal dacht.

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek je iets?” – fragment 607

foto:  cotaro70s