Een gevoel of een waarneming duurt in werkelijkheid maar een klein pieptelletje.

Elk fenomeen, of dat nou een gedachte, een gevoel of een waarneming is, duurt in werkelijkheid maar een klein pieptelletje. Net als die kleine luchtbelletjes in de bruisende rivier. In de sterke stroom van het water ontstaan steeds nieuwe luchtbelletjes, die vervolgens weer uit elkaar spatten in de waterval. De oneindige stroom waar de luchtbelletjes in drijven, blijft op zichzelf onveranderd. Voor de luchtbel is zijn aanwezigheid in de rivier misschien wel omgerekend in tijd, de duur van één heel leven. Doordat er op verschillende afstanden ook andere luchtbelletjes zijn in allerlei maten, ontstaat het idee van ruimte en tijd. Doordat de luchtbelletjes ten opzichte van elkaar van plaats veranderen, krijgen de luchtbelletjes het idee dat zij het zelf zijn die bewegen terwijl ze alleen maar meegevoerd worden door de stroom. De stroom wordt niet gevoeld want de luchtbel en de stroom hebben immers dezelfde snelheid. Heb je wel eens in een stilstaande trein gezeten waar een trein vlak naast staat die opeens in beweging komt. Het is net of de trein waar jij in zit nu beweegt.

Uit het boek: “Bewustzijn. Zoek jij ook iets?” – fragment 310