BewustZijn heeft heus geen krullen!

Let op, dit is een hele andere truc van BewustZijn om zich omwille van het spel te verbergen achter de reflectie, achter de identificatie met het lichaam.

“Vroeger toen ik een baby was, had ik krullen, en die heb ik nu nog, hè mam?”
“Ja, schat en die zal je ook wel houden, want je grootvader had ook krullen.”

Zoals je ziet, krijg je op die manier de indruk als kind dat jij allerlei lichamelijke kenmerken zou hebben die een leven lang behouden blijven. Onthoud nou gewoon dat er Zien is en daarbinnen verscheen de gedachte “ik heb nu krullen.” Daarbij werd er een plaatje gezien van een unieke menselijke verschijning in de vorm van een klein meisje met krullen op haar hoofd. Er was niet ‘iemand’ die dat plaatje maakte, deze gedachte was een verschijnsel dat spontaan opkwam in BewustZijn. In het Gewaarzijn. BewustZijn is niet een ‘iemand’ hoor. Deze gedachte werd gezien als een soort losstaand filmbeeldje, meer niet. Dat wat je bént, BewustZijn, heeft heus geen krullen! BewustZijn is wel de beschikbaarheid waarin dat plaatje verscheen. Jij bent niet dat wat je waarneemt maar je bent het Waarnemen zelf. Je bent het Bewuste Licht waarin een object weerkaatst werd. “Ik weet niet hoe dat kan”… zie, deze gedachte, dat is nou zo’n waargenomen object.

Fragment 29 uit het boek “Bewustzijn. Zoek jij ook iets?”

Foto: Lance Shields